Adamus St. Germain mesajı Geoffrey Hoppe kanallığı ile 3 Kasım 2018'de Kırmızı Çember'e sunulmuştur.

Ben Ben'im, Egemen Alan'dan Adamus.

Duyusal. Çok duyusal. Ah! Çok katman var. (Fall On Me şarkısına atfen) Çok, çok duyusal ve ben merak ediyorum - belki siz de merak etmeye başlıyorsunuzdur - siz duyusallığa karşı neden bu kadar uzun bir süre direnç gösterdiniz? Gerçek hisler, güzellik, zenginlik. Sizin o derin duyusal hisleri hissetmenizin üzerinden ne kadar zaman geçti? Sizin henüz anlatılmamış olan en büyük aşk hikayesini hissetmeniz için kendinize gerçekten izin vermenizin üzerinden ne kadar zaman geçti? Sizin kendinizle - insan, Üstat, Ben'im - ile yaşadığınız aşk hikayesi. Biz bugünkü toplantımızın açılışını ne kadar güzel, ne kadar güzel bir müzikle yaptık.

Bunu bir anlığına hissedin ve size neler oluyor bir bakın. Siz belki aynı videoyu 5 yıl önce, hatta 1 yıl önce izlemiş olabilirsiniz ama şimdi muhtemelen aynı hisleri duymuyorsunuzdur. Siz uyanıyorsunuz, siz içinizde bir şeyi açıyorsunuz. Siz yaşamınızda çok, çok, çok uzun süren boş, gri bir dönemden sonra duyusallığa izin veriyorsunuz. Siz sonunda ona izin veriyorsunuz.

Biz bugün meydana gelen şeyleri ve bunların nedenlerini işleyeceğiz. Ben sizin bugünü hangi noktada olduğunuzla ilgili gerçekten derinlemesine bir inceleme yaptığımız bir gün olarak görmenizi istiyorum. Bu bir ders değil, siz aslında yeni bir şey öğrenmeyeceksiniz ama siz şu anda gerçekten nerede olduğunuzu keşfedeceksiniz ve bu süreçte duyusallığa geri dönmek en önemli şeylerden birisi. Bu da siz onu neden bu kadar uzun bir zamandır dışarıda tuttunuz sorusunu gündeme getiriyor. O nereye gitti? Siz neden bu kadar uzun bir süre gri ve boş olmanıza izin verdiniz? Evet, sanırım benim şu soruyu sormam gerekiyor, "Siz yaşamınızda derin duyusallığı deneyimlemek için hazır mısınız?

Ben bu konuyu açmayı seviyorum çünkü bu güzel bir ruhsal iletişim örneği. Sam bizim geçenlerde Slovenya'da gerçekleştirdiğimiz önemli toplantımızda (Magic of the Masters) bu konuya çok değindi. Toplantımızı yaptığımız yer bizim geçmişteki Gizem Okullarımıza çok uzak bir mesafede değildi. Biz o Gizem Okullarından bazılarına 30 kilometre uzaklıktaydık. Okullar artık orada değiller ama o çağa, o bölgeye bir kez daha gitmek çok iyi oldu ve ne kadar farklı. Gizem Okulları gerçekten, gerçekten çok güzeldi ama Şambra'nın enerjisi şimdi ne kadar faklı.

Sam ruhsal iletişimden bahsetti. Bakın, o, bir Yükselmiş Üstat olarak enerjinin tamamıyla iletişimden ibaret olduğunun farkında. Ruh (soul) sizinle iletişim kuruyor. O, size şarkı söylüyor. O size dinlediğimiz şarkı gibi şarkı söylüyor. Her şeyin içindeki her bir parça enerji, hatta sizin kötü ya da negatif diye kabul ettiğiniz enerji de yine sadece enerjidir ve hepsi de ruhsal iletişim kuruyorlar.

Sizin biraz önce dinlediğiniz şarkı sizinle ruhsal iletişim kuruyordu. Ruhsal iletişimin en muazzam şekillerinden biri müziktir ve müzik farklı düzeylerde iletişim kurar. Siz kulaklarızla sadece notaları, şarkıyı işitmediniz, siz bunun çok ötesine geçtiniz. Bu bir test değil, sadece bir soru, siz bu şarkıyı hissettiğiniz gibi her şeyi derin bir şeklide hissetmek için hazır mısınız? Siz gerçekten kendi yaşamınızı, yaptığınız her şeyi derinden hissetmek için hazır mısınız? Çünkü biz o yöne doğru gidiyoruz. Biz derin duyusallığa doğru gidiyoruz

Sam ruhsal iletişimden bahsetti. Sam yeniden insan formunda buraya geri dönmüş bir Yükselmiş Üstat. O da sizin gibi insan olmanın zorluklarını yaşıyor. O da sizin gibi her gün kitle bilincine tahammül ediyor. Onun yaptığı şey ruhsal iletişim kurmak.Sam tüm o enerjileri dinliyor ve hissediyor. Onlar ona artık yan kapıdan gelen gürültülü bir makine gibi gelmiyor, enerjiler ruhsal iletişim kuruyor. O böyle yaşıyor.

İnsan, "Komşunun kapısındaki o makine, trafik ne kadar gürültülü." diye düşünüyor. Bunlar insana irite edici geliyor. Siz bunun nasıl bir şey olduğunu biliyorsunuz, siz bunu çokca yaşıyorsunuz. Siz diğer insanların enerjisinden irite oluyorsunuz. Sam olaya bu şekilde yaklaşmıyor. Ona göre tüm enerjiler ruhsal iletişim kuruyorlar. Onlar iyi de değiller, kötü de değiller. Onlar sadece şarkı söylüyorlar, onlar sürekli olarak hizmette olmanın sevinci içindeler. Enerjinin yaptığı şey bu.

Sonra Sam onlara karşılık veriyor. O, ağaçlarla konuşmaya başlamıyor. O, böyle bir videoya konuşarak karşılık vermiyor. O, kendini açıyor ve onun kendi enerjisinin, onun kendi bilincinin karşılık vermesine izin veriyor. O, mesajı zihinsel olarak yönlendirmeye çalışmıyor. O her şeyi sözcüklere döküp, "Bu iyi" ya da "Bu ilham verici." demiyor. O basitçe kendisini açıyor. Siz kendinizi açtığınız zaman, siz her şeyin olmasına izin verdiğiniz zaman, siz kendinize izin verdiğiniz zaman doğal bir ruhsal iletişim oluşur. Siz o zaman deneyim yaşayan insan olarak çevrenizdeki tüm enerjilerle akışta olursunuz, onlar ruhsal iletişim kurarlar. Enerjiler size şarkı söyleyerek karşılık verirler. Ve yeniden söylüyorum, sizin bunları sözcüklerle ifade etmeniz gerekmez, lütfen bunu yapmaya çalışmayın. Lütfen onu tanımlamayın. Siz bu açık ruhsal iletişime izin verin burada size hizmet etmek için bulunan enerjilerin güzelliğini keşfedin.

Siz bu derin paylaşımı kabul edin. Siz tüm enerjilerin sizinle konuştuğunu, sizinle sohbet ettiğini, size şarkı söylediğini kabul edin. Sonra kendinizi açın. Sizin atacağınız bir sonraki adım budur. Ben bazılarınızın bu ruhsal iletişimi şimdiden hissetmeye başladığını düşünüyorum. Siz belki bunu nasıl tanımlayacağınızı, bunun tam olarak ne olduğunu bilmiyorsunuz ama bir şey hissediyorsunuz. Siz bir sonraki adımda kendinizi açacaksınız. Bu büyük bir adım. Siz çok uzun bir zamandır kendinizi kapatmış haldesiniz. Kendini açmak, çok, çok büyük bir adımdır. Ben size bu Şaud'da bunu gerçekleştirmenin neden şimdi olanaklı olduğunu, bunun birkaç yıl önce neden zor olduğunu açıklayacağım.

Ah, evet, sevgili Sam ruhsal iletişim kurmaktan bahsettiği konuşmasında bunun yeni nefes alma şekli olduğunu söyledi. Derin bir nefes almak ve iletişim kurmak. O bu konuda çok haklıydı ve bu yüzden beni neşelendirdi. Keşke bu benim aklıma gelseydi. (kıkırdamalar) Biz sadece nefes almanın yani sadece hayatta kalmanın ve var olmanın ötesine geçip şimdi etkileşime giriyoruz ve bundan öte biz tüm enerjilerle yaratıcı bir etkileşime giriyoruz.

O halde hadi derin bir ruhsal iletişim kuralım.

Ah, evet, toplantıda ruhsal iletişimin yeni nefes olduğunu, yeni soluma şekli olduğunu söyleyen Sam vardı ve bir de bizim arkadaşımız Kuthumi, Kuthumi vardı. Onun, Ruhu (soul) Ah- Kir- Rah ile karşılaştığında söyledikleri benim çok hoşuma gitti. Ona çok kızgındı. Kendi ruhunuza kızdığınızı hayal etsenize. (kıkırdamalar) Evet! (kahkahalar) O ruhuna o kadar kızgındı ki onu düşman saydı. Ruhu gerçekten onun düşmanıydı. O bazen onun kendi ruhu olduğunu fark etti ama başka bir zaman da ruhun şeytan, iblis olduğunu düşündü. O, ruhu düşman saydı ama bir noktada da ruhunun onunla ruhsal iletişim kurduğunu duydu. Ruhu ona, "Kuthumi bu inandığın bir şey değil, izin verdiğin bir şey." diyordu. Ve bu ikisinin arasında çok fark vardır. Çok büyük fark vardır.

Bu sizin inandığınız bir şey değildir. Zihin türlü inançlar uydurabilir. Bu böyle bir şey değil. İnançlarınız sizi kafesten başka hiçbir yere taşıyamaz. Bu daha çok sizin neye izin verdiğinizle, kendinizi ne için açmaya istekli olduğunuzla ilgili bir konudur. Ve siz tabii ki siz ve Ben'im, siz ve Üstat arasında gerçekleşen o açılmaya, o bütünleşmeye, onların sizin yaşamınıza gelmesine izin verirsiniz. Bu sizin inandığınız bir şey değildir.

İnançlar büyük bölümüyle engellerdir, yanılgılardır. İnançlar sınırlıdır. İnançlar çok eğretidir. Bu sizin inandığınız bir şey değil, bu sizin izin verdiğiniz bir şey. Ve siz izin verirken aslında anlatılacak olan en büyük aşk hikayesine izin vermiş oluyorsunuz. Siz anlatılmış olan en büyük aşk hikayesine değil ama anlatılacak olan en büyük aşk hikayesine izin veriyorsunuz. Sizin kendiniz ile aranızda, sizinle Ben'im arasında geçen bir aşk hikayesine.

Ben tercih edilen şarkıya her zaman hayranlık duymuyorum ama bu videoyu sevdim çünkü güzelliği, mutlak güzelliği çok güzel betimliyor. Şunu not etmek de ilginç olacak - bu şekilde tasarlanmamıştı ama öyle oldu - baba kördü. Baba kördü ve Üstat da öyledir. Üstat insanın zayıflıklarına, insanın önyargılarına karşı kördür. Üstat, insanın geçmişte yaptığı her şeye karşı kördür. O bunu umursamaz. O bunu yargılamaz. O, öğretmeye bile çalışmaz. O, insanı geliştirmeye çalışmaz. Üstat neşe dışında ve insana duyduğu sevgi dışında her şeye karşı kördür. Biz bu videoyu Şaud bitmeden belki bir kez daha dinleriz. Bu bizim ne kadar ilerleyeceğimize bağlı.

Günün Sorusu

Linda, mikrofon lütfen.

LİNDA: İşte başlıyoruz.

ADAMUS: Bizim ilk etkileşime girmemizin vakti geldi.

LİNDA: Korkun. (bazı kıkırdamalar)

ADAMUS: Bu ilginç bir şey ama yeniden söylüyorum bu bir test değil. Bu daha çok nerede olduğumuzu görmek için yapacağımız bir kıyaslama. Sizin şu anda sahip olduğunuz üç farkındalık. Sahip olduğunuz üç farkındalık.

Linda, o zaman başlayalım. Herkes, "Bu ne anlama geliyor?" diye soruyor. Ah! Hadi derin bir nefes alın. Şu anda hayatınızda yer alan üç farkındalık. (kahkahalar) Şu anda hayatınızda yer alan. Çok fazla düşünüyorsunuz canlarım.

ALAYA: Ahh!

ADAMUS: Seni seviyorum ama çok fazla düşünüyorsun. (kadın içini çeker) Şu anda mevcut olan farkındalıklar.

ALAYA: Ben çok canlıyım!

ADAMUS: Çok canlısın.

ALAYA: Çok canlıyım.

ADAMUS:Evet.

ALAYA: (duygulanır) Çok duyusal ve mutlu ve sınırda hissediyorum. Başla. Üç tane var dedin.

ADAMUS: Güzel. Bu hoşuma gitti. Güzel. Sen basitçe dışa vuruyorsun. Güzel, güzel. Teşekkür ederim.

ALAYA: Teşekkür ederim.

ADAMUS: hYaşamındaki üç farkındalık. Çok fazla düşünmeden.

MICHELLE C (genç hanım): Her şey değişiyor.

ADAMUS: Güzel. Bunu nasıl hissediyorsun?

MICHELLE C: (kıkırdar) Sanki her şey un ufak oluyor.

ADAMUS: Evet, evet. Güzel.

MICHELLE C: Ama...

ADAMUS: Ben bunun güzel olduğunu söyledim, bunu birazdan açıklayacağım.

ŞAMBRA 1: Tamam.

ADAMUS: Bu iyi. Bu harika. Korkuyor musun?

MICHELLE C: Hım…

ADAMUS: Evet.

MICHELLE C: Pek değil... (kıkırdarlar) Kaygı...

ADAMUS: Kaygı, peki.

MICHELLE C:… geliyor ve gidiyor.

ADAMUS: Kesinlikle.

MICHELLE C: Bazen kendimi çok açılmış hissediyorum. Ben kendimi gerçekten açılmış hissediyorum ve zarafet içinde oluyorum. Başka bir zaman da anksiyete atakları yaşıyor gibi oluyorum.

ADAMUS: Güzel. Ah, bu olağanüstü. Bunu sevdim. (kıkırdar) Evet. Bu birinci farkındalık.

MICHELLE C: O yüzden ben değişim için nefes alıp veriyorum.

ADAMUS: Her şey değişecek ve bunu herkes söyleyebilir ama sen şimdi her şeyin gerçekten değişeceğini biliyorsun.

MICHELLE C: Önemli bir zaman. Evet.

ADAMUS: Önemli bir zaman. Evet. Güzel. Öteki. Üç farkındalıktan diğeri.

MICHELLE C: (duraklar) Ben her şeyi kesinlikle daha fazla hissediyorum.

ADAMUS: Evet.

MICHELLE C: Evet.

ADAMUS: Korkuyor musun?

MICHELLE C: Hayır.

ADAMUS: Hayır! Hayır. Ah, ne güzel.

MICHELLE C : Rahatlamış hissediyorum.

ADAMUS: Benim son zamanlarda ziyaret ettiğim birçok Şambra'ya bunlar korkutucu geliyor. Onlar çok şey hissediyorlar. Onlar bununla nasıl başa çıkacaklarını bilmiyorlar ve bu çok basit. Eğer çok fazla hissedersen ve bunun üzerinde düşünürsen zihne girersin ve sıkışırsın. Düşünme.

MICHELLE C: Evet.

ADAMUS: Evet.

MICHELLE C: Ben bundan keyif alıyorum.

ADAMUS: Güzel.

MICHELLE C: Evet.

ADAMUS: O ünlü son sözler. (kıkırdamalar)

MICHELLE C: Ah, ah!

ADAMUS: Başka? Üç farkındalık.

MICHELLE C: Bütünleşiyorum.

ADAMUS: Ah! Ne güzel.

MICHELLE C: Evet.

ADAMUS: Evet. O nedenle bir sürü kargaşa oluyor. Hareket meydana geliyor. Karışıklık çıkıyor.

MICHELLE C: Evet.

ADAMUS: Güzel. İyi olacaksın.

MICHELLE C: Teşekkür ederim.

ADAMUS: Evet, ben bunun nedenini açıklayacağım.

MICHELLE C: Peki.

ADAMUS: Evet. Güzel. Benim düşündüğümden daha iyi gidiyor.

LİNDA: Başka?

ADAMUS: Üç farkındalık.

LİNDA: Başka?

ADAMUS: Ah, evet, kesinlikle.

O bakışlar. O, 'Seni seviyorum Linda' bakışları. (kahkahalar) Üç farkındalık.

GARY: Sağlığım.

ADAMUS: Sağlığına ne oldu?

GARY: Şey, geçen yıl daha önce yaşamadığım bazı rahatsızlıklar geçirdim...

ADAMUS: Evet.

GARY: … bunlar benim ölümlülüğüm ile seçimlerimi sorgulamama neden oldu.

ADAMUS: Senin ölümlülüğün sınırlı.

GARY: Evet, bunu fark ediyorum.

ADAMUS: Evet.

GARY: Ama biliyorsun ben yaşamayı seçiyorum ve...

ADAMUS: Sormamın bir sakıncası yoksa, hastalığın neydi?

GARY: Şey, ben birkaç hastalık geçirdim ama iki ay önce kalp pili takıldı.

ADAMUS: Vay.

GARY: Çünkü kalbim yavaş atıyordu.

ADAMUS: Evet.

GARY: Sonra bir tiroit nodülü çıktı, ben salı günü bunun için bir cerrahla görüşeceğim.

ADAMUS: Mm hımm. Mm hımm.

GARY: Ve sağlığım birkaç küçük soruna daha...

ADAMUS VE GARY: Odaklandı.

ADAMUS: Evet. Güzel. Bu birinci farkındalık. Öteki ne?

GARY: Ben yanlarında tamamen rahat hissettiğim ve kabul gördüğüm bir grup insanla birlikteyim.

ADAMUS: Peki. Buradan mı? Yoksa...

GARY: Buradan.

ADAMUS: Evet, buradan. Güzel. Ve üçüncü farkındalık.

GARY: Ben daha öncesine kıyasla sevigiyi deneyimlemek konusunda daha büyük bir kapasiteye sahibim.

ADAMUS: Ah! Güzel.

LİNDA: Aah.

ADAMUS: O zaman kalp sorunu ve sevgi arasında bir bağlantı yok. (bazı kahkahalar ve Linda yüksek sesle güler)

GARY: O potansiyel var.

ADAMUS: Evet, evet. (kahkahalar artar) Bunun böyle olmadığına eminim ama peki sen sevgiyle ilgili bazı eski sorunlardan ve yaşadığın bazı deneyimlerden, ilginç deneyimlerden ve bazı zor deneyimlerden, gerçekten içinde bloke ettiğin, içine hapsettiğin deneyimlerden kurtulduğunu düşüyor musun? Sen bu nedenle, senin gerçekten sevgi ile çevrili olduğunu düşünmene yol açan ani bir sağlık krizine girdin ve sen sevgiyi hissetmeye başlıyorsun. Ve dahası var, sen sevginin ötesinde bir şeyler hissetmeye başladın ama bunlar birbirleriyle çok bağlantılı şeyler ve sen burada güvendesin. Öyleyse söylemeliyim, insan bana tükürmek isteyebilir ancak bu sağlık sorunları sizin başınıza gelebilecek en iyi şeylerden biridir.

GARY: Ah, buna katılıyorum.

LİNDA: Puh!

ADAMUS: Güzel. Ah, sana tükürüyor. (bazı kıkırdamalar)

GARY: Hayır, ben buna katılıyorum.

ADAMUS: Peki. Güzel. İnsan bazen özellikle, "Bende yanlış giden ne var?" diye düşündüğünde sanki cehenneme düşmüş gibi hisseder ama eğer o, "Ahh! Ben bana ne olduğunu anlıyorum." derse her şey düzelir. Biz bugün bu konuda konuşacağız.

GARY: Teşekkür ederim.

ADAMUS: Olağanüstü. Olağanüstü. Bu benim düşündüğümden de iyi gidiyor.

LİNDA: Başka?

ADAMUS: Üç farkındalık.

LİNDA: Başka, başka?

ADAMUS: Kesinlikle. Birkaç kişi daha alacağız.

HENRİETTE (kadın): Şey, ben yaşıyorum.

ADAMUS: Evet, bu iyi. Yani...

HENRIETTE: Nefes alıyorum.

ADAMUS: … ama bunu gerçekten hissediyor musun yoksa sadece söylüyor musun? Yani sen de onun gibi gerçekten, "Canlı" hissediyor musun?

HENRİETTE: Bir özüt çıkarma meydana geliyor ve bu iç organlarla alakalı bir şey.

ADAMUS: Evet. Neyin özütü bu?

HENRİETTE: Senaryosu durmaksızın lunaparktaki hız treninde geçen üç yıllık bir durum.

ADAMUS: Peki, bu sana nasıl bir farkındalık kazandırdı? Sen yaşıyorsun ve bir özüt çıkarılıyor.

HENRİETTE: Eski döngülerden çıkmak olabilir belki.

ADAMUS: Evet.

HENRİETTE: Ve...

ADAMUS: Ya öyledir ya da değildir. Belki değil.

HENRİETTE: Yeniyi yaratmak.

ADAMUS: Evet.

HENRİETTE: Ben önümüzdeki hafta için yepyeni bir senaryo planlıyorum ve bu benim şu anda yaptığım şeyden 180 derece farklı olacak.

ADAMUS: Evet. Ne biliyor musun? Benim burada araya girmem gerekiyor. Sen çok fazla plan yapıyorsun. (kadın kıkırdar) Sen sadece düşünüyorsun ve planlıyorsun ve benim sana bugün bir sürprizim var.

HENRİETTE: Ah, ah.

ADAMUS: Evet. Senin üçüncü farkındalığın ne?

HENRİETTE: Sevgi.

ADAMUS: Nasıl?

HENRİETTE: Griden çıkmak ve gerçekten şifalanmak ve...

ADAMUS: Bunu yapıyor musun yoksa bunu istiyor musun?

HENRİETTE: Her ikisi de.

ADAMUS: Bunu yapıyorsun. Nasıl?

HENRİETTE: Öncelikle farkında olarak. (kıkırdar)

ADAMUS: Hayır. Yani yeni bir partnerin mi var ya da sevgi konusunda neler oluyor?

HENRİETTE: Kendini gerçekten sevmek ve bunun ne anlama geldiğini bilmek. O nasıl bir şey? Bunu keşfetmek. Yeni bir alan.

ADAMUS: Bilirsin ben makyoyu tespit etmek konusunda iyiyimdir. (bazı kıkırdamalar) Ah, hem de çok severim! (kadın kıkırdar) Sen bugün doğrudan benim tuzağıma yürüyorsun. Ve bu iyi. O tuzağa yakalanmana izin ver. Kendi özütünün çıkmasına ya da her neyse ona izin ver. Kendi posanı çıkar ve iyi olacaksın. (kadın yeniden kıkırdar) Evet. Evet.

Biliyorsun ben arzuyu hissedebiliyorum ve bu iyi bir şey. Ben gerçekten insanların arzularını hissedebiliyorum ama ben aynı zamanda insanın bıkkınlığını ve hayal kırıklığını ve "Bu ne zaman sona erecek? dediğini hissedebiliyorum. Bugün bunlar senin için geçerli. Evet.

HENRİETTE: Teşekkür ederim.

ADAMUS: Evet. Ama saçmalamayı bırakalım. (kadın kıkırdar) Hayır, gerçekten. Biliyorsun ben geçenlerde Slovenya'da yaptığımız toplantıda Şambra'ya bir açıklama yaptım. Ben bizim yüzde 97 oranında makyodan özgürleştiğimizi söyledim. Yüzde 97. Bu yüksek bir oran. (izleyenler tezahürat yaparlar ve alkışlarlar) Bu kadar tezahürat yapmadan ve alkışlamadan önce yüzde üçün denegeyi bozmak için yeterli olduğunu söylemeliyim. (Linda boğulur gibi olur)

LİNDA: Vay!

ADAMUS: Yani makyo için fazla bir şey gerekmiyor. Makyo çok baştan çıkarıcıdır ve etkilidir. Her şeyin berbat olması için azıcık makyo yeter. Biz bu sayıya ulaştık ama bana göre yüzde 2.9999 bile çok fazla. Bizim sıfır makyoya ulaşmamız gerekir. (kadın kıkırdar) O halde makyoyu keselim. Bunu yap çünkü sen bizim neden burada olduğumuzu biliyorsun...

LİNDA: Makyo neydi? (bazı kıkırdamalar)

ADAMUS: O, spiritüel dikkat dağıtmadır. Sanrısal bir şey. O, gerçeği örten bir örtüdür ama birisi neden o örtüyü kaldırıp gerçeği görmek istemez bilmiyorum. Ama biz neden burada olduğumuzu biliyoruz. Biz bu yaşam sürecimizde ne yaptığımızı biliyoruz. Bu zor değil. Biz bunu devamlı konuşuyoruz. Biz bir sonraki adımda bizi nelerin beklediğini biliyoruz.

Biz bir sonraki adımda olacakları biliyoruz. Siz bana, "Bu ne diyor?" diye bakıyorsunuz. Ben bugün bu konuya değineceğim. Biz bir sonraki adımda neler olacağını biliyoruz ve bu iyi ya da kötü bir şey değil. Bunun düaliteyle bile bir ilgisi yok. Bu basitçe sıradaki şeyin meydana gelmesidir. Bunu açıklayacağım. İsterseniz sadece ruhsal iletişim kurun. Güzel, derin bir ruhsal iletişim alın. Çok fazla plan yapmayın. Çok fazla kaygılanmayın. Eğer siz o lanet olası yoldan çekilirseniz olağanüstü bir şey yaptığınızı keşfedeceksiniz. Hayır, gerçekten. Gerçekten. Güzel. Teşekkür ederim.

HENRİETTE: Teşekkür ederim.

ADAMUS: Kötü davranan tipik özüm olmama izin verdiğin için teşekkür ederim. Bunu Slovenya'da yapamadım. (kahkahalar) İçimde kalmış, benim iki ay daha iğrenç davranmaya ihtiyacım var. (kahkahalar artar) Üç farkındalık.

ŞAMBRA 1 (kadın): Sevinç, heyecan ve korku.

ADAMUS: Ah ne güzel. Sen hangi konuda sevinç duyuyorsun?

ŞAMBRA 1: Burada olduğum için.

ADAMUS: Burada olduğun için. Evet. Buradan ayrıldığında ne oluyor, sevinç sona mı eriyor?

ŞAMMBRA 1: Hayır.

ADAMUS: Ah ne güzel. Neden korkuyorsun? Burada olmaktan mı? (kıkırdarlar) Evet.

ŞAMMBRA 1: Bilmeye ihtiyacım olan bilinmezden.

ADAMUS: Evet. Yaşamında başka şeyler de oluyor, yaşamına farkındalık geliyor. Ben bunlardan birini çok net görebiliyorum.

ŞAMMBRA 1: Son zamanlarda çok değişim oluyor.

ADAMUS: Evet. Güzel. Evet. Peki sen bu değişimin ne zaman sona ereceğini merak ediyor musun?

ŞAMBRA 1: Değişimler meydana gelmeye devam edeceklerdir.

ADAMUS: Evet, öyle. (kadın kıkırdar) Evet. Sen hiç, "Değişim ne zaman sona erecek? Ben ne zaman yüksek benliğime, Üstat özüme kavuşacağım?" diye merak ediyor musun?

ŞAMBRA 1: Bence her zaman hareket eden parçalar olacak. Ben böyle duyumsuyorum.

ADAMUS: Evet, iyi duyumsamışsın. Güzel bir farkındalık. Bir çok parça hareket edecek. Evet ama parçalar bir armoni içinde hareket edebilirler, parçalar ruhsal iletişim halindeyken hareket edebilirler veya parçalar birbirinin içine çökebilirler. Evet.

ŞAMBRA 1: Bu, doğru.

ADAMUS: Ve ben bizim istediğimiz şeyin bu parçaların bir uyum içinde hareket etmesi olduğunu düşünüyorum. Hareket olmamasını veya değişim olmamasını istemezsin. Hareket. Sizin bir orkestranız varsa, siz onların öylece oturmalarını istemezsiniz. Siz her şeyin bir araya gelip plansız, güzel bir yaratımda hareket etmesini istersiniz.

ŞAMBRA 1: Evet. Ben bunu görüyorum.

ADAMUS: Güzel. Peki. Teşekkür ederim.

ŞAMBRA 1: Peki.

ADAMUS: Güzel. Bir tane daha. İyi bir tane daha. Ah, Linda mikrofonu aldı. Koşuyor. Koşuyor. Üstünlük onda şimdi.

ŞAMBRA 2 (erkek): Ben telepatik olarak onun bana geleceğini duyumsayabiliyorum.

ADAMUS: Evet.

ŞAMBRA 2: Merhaba. Evet.

ADAMUS: Merhaba.

ŞAMBRA 2: Sanırım ilki otantik olmak ve senin anlattığın bazı kuralları uygulamak, bu, benim kendi içimde son derece sakin olmamı sağladı. Ben iyiyim ve gerçekten keyifliyim.

ADAMUS: Evet.

ŞAMBRA 2: Diğerler sevgiyi hissettiklerini söylediler ve bunu açıklamak ya da ne olduğunu söylemek çok zor. Ben sadece kendi içimde sevinç hissediyorum.

ADAMUS: Her gün devamlı olarak mı?

ŞAMBRA 2: Devamlı.

ADAMUS: Vay.

ŞAMBRA 2: Devamlı.

ADAMUS: Peki.

ŞAMBRA 2: Devamlı. Ve üçüncüsü, ben dışa vurulabilecek bir ışık ve enerji ve sevgi olduğu konusunda bir farkındalığa sahip olduğumu ve bir sorumluluk hissettiğimi söyleyebilirim. Ben öyle bir sorumluluk hissettiğim için arayıştayım ve ben bunun üzerinde çalışmaya çalışıyorum.

ADAMUS: Evet. Sana sormam gerek. Peki sende neden hayal kırıklığı duygusu var?

ŞAMBRA 2: Hayır ben sadece mikrofon bende olduğu için biraz gerginim.

ADAMUS: Hayır, hayır. Ben sadece burada elinde mikrofonla durduğun şu andan bahsetmiyorum. Senin genel olarak yaşamında, biliyorsun işte, örneğin sende geçen ay bir hayal kırıklığı oluşmuş olduğunu duyumsuyorum.

ŞAMBRA 2: Hiç yok.

ADAMUS: Hiç yok.

ŞAMBRA 2: Hiç yok. Hayal kırıklığı yaşamıyorum. Keyifliyim.

ADAMUS: Yanılıyor olmalıyım. (mimik yapınca kahkahalar)

ŞAMBRA 2: Bir tavşan kadar keyifliyim. Şey, peki, sen duyumsadıysan, sanırım o hayal kırıklığı... (Adamus omuz silker ve kahkahalar artar) Hayır, sanırım... ama o herkesin yaşadığı bir hayal kırıklığı.

ADAMUS: Evet, bu belki sabırsızlık olabilir. Belki ben buna...

ŞAMBRA 2: Sabırsızlık olabilir, evet.

ADAMUS: Hayal kırıklığı dememeliydim. Bu, sabırsızlık.

ŞAMBRA 2: Evet. Bu...

ADAMUS: Hayal kırıklığı ve sabırsızlık.

ŞAMBRA 2: … insanların geçtiği süreç böyle ve sanırım hepimiz bunun biraz daha hızlı olması gerektiğini düşünüyoruz. Sadece bu var.

ADAMUS: Ah! Daha hızlı olmasını istemek mi? (bazı kıkırdamalar)

ŞAMBRA 2: (derin bir şekilde iç çeker) Aslında bunun bir önemi yok.

ADAMUS: Önemi yok ama...

ŞAMBRA 2: Aslında bir önemi yok.

ADAMUS: Peki...

ŞAMBRA 2: İnsan parçası, "Hadi o zaman." diyor.

ADAMUS: Diyelim bizi kimse izlemiyor, kimse dinlemiyor, aranızdan kaç kişi gizlice bunun daha hızlı bir şekilde olmasını istiyor? (bazıları el kaldırır) Evet. Evet. Aranızdan kaç kişi bu uyanmış ve üstatlığa geçiş halinde bir 20 ya da 30 yıl daha kalmayı ister? (izleyenler, "hayır" der) Bence herkes daha hızlı olsun istiyor. Evet.

ŞAMBRA 2: Bir tek ben değilim. Evet, öyle.

ADAMUS: Evet, güzel.

ŞAMBRA 2: Üçüncüsü buydu.

ADAMUS: Peki, teşekkür ederim.

ŞAMBRA 2: Teşekkür ederim.

ADAMUS: Teşekkür ederim. Ben bugün Şaud'a başlarken size üç farkındalığınızı sordum. Ben sizin ne kadar farkında olduğunuzu görmek istedim. Ben bunlar yüzeysel şeyler mi yoksa gerçek farkındalıklar mı görmek istedim ve ben bazı güzel farkındalıkların oluşmuş olduğunu söyleyebilirim.

Benim açılışı bu soruyla - üç farkındalıkla - yapmamın başka bir amacı sizin tekil düşünmenize bir son vermenizi sağlamaktı. Tek düzeyde düşünmeyi bırakın. Birisi size, "Nasılsın?" diye sorar ve siz de, "Ah, iyiyim." dersiniz ama siz aslında iyi değilsinizdir. Onlara üç yanıt verin. Onların kafasını gerçekten karıştırın... (bazı kahkahalar) Siz, "Sevinç, sevgi ve korku." diye yanıt verin.

Siz şeyleri daima çoklu düzeylerde hissetmeye başlayın. Daima. Ve insan buna direnç gösterecektir. O bundan pek hoşlanmaz. O tekil olanı, düz olanı sever, biliyorsunuz işte, ona, "Neyin farkındasın?" diye sorunca, o, "Yorgun ve sıkılmış olduğumu fark ediyorum." diye yanıt verir. Siz bunu hissetmeye başlayın çünkü düzeyler var - bu, 'Ve'dir - siz şu anda belki o hayal kırıklığı ve irite olma düzeyinde olsanız da aynı anda şu anda meydana gelen muazzam bir değişim düzeyindesiniz.

Benim sizin hepinizde fark ettiğim en önemli şey, sizin şeylerin dağıldığını, şeylerin hareket ettiğini, şeylerin parçalandığını ve sona erdiğini hissetmeniz. Siz her şeyin çok hızlı bir şekilde bozulduğunu hissediyorsunuz ve bu sizin daha önce salıverirken hissettiğiniz şeylere benzemiyor. Bu kez olanlar biraz daha farklı. Siz bu kez sanki sizden parçalar düşüyor ya da şeyler parçalanıyormuş gibi hissediyorsunuz ve bu şu anda çok doğal bir hissediş. Siz, "Ben neredeyim? Benim özüm nerede? Neler oluyor?" sorularının yanıtını bulmaya çalışırken aynı zamanda bunları hissediyorsunuz.

Şu anda meydana gelen muazzam bir hareket var, bu hareket özellikle Üstat ve insan bütünleşirken meydana gelir. Eskiye dair bir sürü şey gidiyor. Sizin dışta oluşturduklarınız, kimliğiniz hızla değişiyor, sanki yıkılıyor. Bu, sizi geçmişte gerçekten korkutmuş olabilir, siz o zaman, "Neler oluyor? hayatım neden parçalanıyor?" diyordunuz. Siz şu anda daha bilgesiniz, o yüzden bu parçalanmanın aslında çok, çok uygun olduğunu ve böyle olması gerektiğini fark ediyorsunuz. Bu aslında sizin tam olarak olmanız gereken yerde olduğunuzun bir belirtisi.

O nedenle hepiniz belli bir düzeyde bir değişimin meydana geldiğini hissediyorsunuz. Bunu herkes dile getirmedi ama yeterince söyleyen oldu. Siz değişimleri hissediyorsunuz çünkü her şey hareket ediyor. Her şey akıyor. Ah, bu inanılmaz, neredeyse imkansız olan başkalaşım, değişim, bütünleşme aynı zamanda meydana geliyor ve insan çeşit çeşit şeyler hissediyor. İnsan zaman zaman neler oluyor diye gerçekten merak edecektir ve zaman zaman da bundan yararlanacaktır. Ben bunlar olurken insanın arada bir uzun, sıcak bir banyoya, güzel yiyeceklere, battaniyeye sarınıp televizyon karşısında oturmaya ihtiyacı olacağını söyleyebilirim.

Bu ilginç bir başkalaşım ama ben bunun geçmişte meydana gelmemesinden dolayı özellikle memnun olduğumu belirtmeliyim çünkü siz o zaman çıldırırdınız ve yanlış giden ne var diye merak ederdiniz ve hepiniz etkilenirdiniz. Siz şimdi değişimler konusunda bir farkındalığa sahip olduğunuzu fark ediyorsunuz. Ve bu sadece sizin nerede yaşayacağınız veya bundan sonra hangi işte çalışacağınız ile ilgili bir konu değil, bu, devasa düzeylerde bir şeylerin değiştiğine dair bir fark ediş ve siz aslında bu durumdan oldukça memnunsunuz.

Bu harika bir şey. Bu, bizim uzun, uzun bir yol kattettiğimizin bir göstergesi. Eh, hadi biz o zaman konuşmamızın diğer bölümüne geçelim. Siz sadece bir anlığına böylece kalın. Siz meydana gelen tüm değişimlerle ruhsal iletişim kurun.

Kader

Konuşmanın diğer bölümü. İnsan bu konuya biraz sinirlenebilir. (bazı kıkırdamalar ve biri, "Ah, hayır!" der) Evet, bunu ilk kez açıklıyorum, tamam mı?

Biliyorsunuz ben size daha önce sizin gerçekte bir kaderinizin olmadığını ve astrolojiyi sevdiğimi söyledim. Ben bir çok yaşamımda astrolojiiyi araştırdım. Astroloji benim çok hoşuma gidiyordu ama ben - bunu ilk kez alenen söylüyorum - ben sonunda tüm kitapları fırlatıp attım. Ben o kitapları fırlatıp attım ve ben astroloji konusunda her şeyden kurtuldum çünkü ben çok hayal kırıklığına uğramıştım. Ben birçok yaşamımda astrolojiyi araştırdıktan sonra büyük hayal kırıklığı yaşadım çünkü o her şeyi açıklamıyordu. O, hoş, düzgün, kolay ve net bir matematik denklemi değildi. Ve ben onda çok hatalar olduğunu gördüm. Ben, "Balık Burcu ya da Yengeç Burcu isen ve o tarihlerde doğduysan, o zaman bu neden işe yaramıyor?" diye sordum ve ben tüm astrolojik haritaları çıkarırdım, her şeyi yapardım. Bizim o zamanlar bilgisayarlarımız yoktu, ben her şeyi elle yapardım. Ben haritaları çıkarırdım ve onlar yine de bir anlam taşımazlardı. Benim sonunda onları fırlatıp atmam gerekti. Astroloji beni hasta etti ve beni yordu. Belki aranızda golf oynayanlarınız varsa onlar bunun nasıl bir şey olduğunu bilirler. Siz tüm hayatınız boyunca golf oynamışsınızdır ve bir gün o kadar bıkarsınız ki o golf sopaları ile dolu çantayı alıp gölete atar ve “Bir daha asla oynamayacağım! Ben bu aptal topu kovalamaktan yoruldum.” dersiniz. (bazı kıkırdamalar) Benim astroloji ile yaşadığım şey de buna benziyor.

Ben daha sonra birçok nedenden ötürü, her şeyden önce, astrolojinin geçmiş yaşamlar gibi birçok şeyi hesaba katmadığını fark ettim. Örneğin, astroloji, Ayrışma Noktalarını, uyanışı hesaba katmaz. Sizin bunu gerçekten hesaba katmanız gerekir çünkü bu her şeyi değiştirir. Ve astroloji küçük bir hareketle, küçük bir sarsmayla ortaya çıkabilecek gizli potansiyelleri - yıldızların ardında yatan potansiyelleri - dikkate almaz.

Fakat astroloji beni aynı zamanda şu nedenle rahatsız etti, birçok insan benim bir süre yaptığım gibi bir kader yıldızına inanıyordu, onlar yıldızlara ve doğum tarihlerine ve diğer şeylere bağlı olarak belli şeylerin alınlarında yazdığına inanıyordu. Ben aslında çok kısa bir zaman içinde bunun kesin bir kader olmadığını fark ettim, bu bana göre fazla kesindi. Bir insanın neden yıldızların etkisi altında doğması gerekiyordu? Ve biliyorum astrolog olan bazılarınız şu anda çığlık atıyor ama astrolojiyi aşın. Ben aştım. Siz de onu çıkarıp atın.

Ben bunun bir insanı, özellikle de astrolojiye gerçekten inanan insanları hapsettiğini fark ettim. Onlar, "Bunlar benim sahip olduğum araçlar. Benim yaşam sürecimde başıma bunlar gelecek. Bu, benim alınyazım." diye düşündüler.

Ben birkaç yıl önce, "Kader yok." dedim. Kader yok. Öyle yıldızlar yok... burçlar sizsiniz. Onların 12 astrolojik burçtan bahsettiklerini biliyorsunuzdur? Hiçbir zaman yayınlanmamış olsa da ben keşfettim aslında 144 adet burç hatta muhtemelen bundan da fazla burç var. Onun için astroloji - ıyy!

Ben bir kişinin alınyazısına sahip olması ile ilgili o kavramı sevmedim ve ben bazılarınızın, “Eh, hayır onlar sadece etkide bulunan şeyler.” diye düşündüğünü biliyorum. Evet ama kendi astrolojileri üzerinde gerçekten çalışan ya da kendi astrolojilerine bakanlar onu sonra bir kader olarak kabul ediyorlar. Ben size, "Kader yok. Özgürsünüz." dedim. Siz istediğiniz her şeyi seçmekte özgür varlıklarsınız.

Ama benim bundan ayrı tuttuğum bir şey var. Bununla ilgili tek bir istisna var, şey, aslında bir buçuk istisna, bu benim bugün konuşmak istediğim şeylerden biri - ruh kaderi. Ve bu çok kötü bir şey değil. Bazılarınız gerçekten kaygılı hissediyor.

Bir ruh (soul) kaderi. Sizin bu gezegene gelmenizle başlayalım öncelikle, siz birçok yaşam sürdünüz; insan deneyimleyerek birçok yaşam geçirdi. Siz sonunda o noktaya geldiniz, bu muhtemelen sizin son yaşamınızda oldu ya da bazılarınızın belki bu yaşamında ama siz, “Artık yeter. Buraya kadar. Ben deneyimlenebilecek her şeyi deneyimledim. Ben sevgiyi yaşadım, ben nefreti yaşadım. Ben fakir oldum, ben bir peygamber oldum. Ben… ” dediniz. Bu konuda bir şarkı yok mu? Siz, "Ben her şey oldum ve benim her şeyim oldu." dediniz. Siz bunu çoğu zaman tiksintiyle söylediniz. Bu, keyif veren ve tatmin dolu bir his değildi. Siz, “Buraya kadar. Bu berbat bir gezegen. Ben artık burada olmak istemiyorum.” gibi şeyler söylediniz.

Bu durum, bu yaşamı oluşturdu, bu durum, sizin geleceğiniz zaman, geleceğiniz aile ve yürüyeceğiniz yolla ilgili dinamikleri değiştirdi. Bazılarınız bu yaşamına kadar tiksinti duyulan o noktaya gelmedi, siz bu noktaya belki gençliğinizin son dönemlerinde ya da henüz yetişkin olduğunuzda geldiniz. Siz, "Buraya kadar. Benim için bitti. Bitti." dediniz. İnsan, kendisi o zamanlar bunun farkında olmasa da Üstadı ve Ruhu (spirit) çağırıyordu. O, "Son! Ben bu işi bitirdim." diyordu. Ve siz, insan, “Ben bunu bitirdim.” demek için her hakka sahiptiniz çünkü Üstat ve Ben'im size asla, “Hayır, daha fazlası için geri dönmelisin” demez. "Bitti." demek insana bağlıdır.

Bu durum uyanışı başlattı. Bu durum uyanışı başlattı ve o zaman birçoğunuz muazzam bir salıveriş ve rahatlama hissettiniz çünkü size yetmişti. Bu kadar. Şimdi tek yapmanız gereken şey özel eşyalarınızı toplamak ve kapıdan çıkmak…

Sonrasında siz benim üstatlık diye adlandırdığım yola girmeye başladınız. O yola girmek bilgeliğe izin vermek anlamına gelir. Sizin işiniz bitmişti ama sizin ayrılmadan önce bilgeliğin, Üstadın içeri gelmesine izin vermeniz gerekiyordu. Sizin bir parçanız - içinizde bir çatışma yaşadığınız için - "Ben sadece buradan çıkmak ve Egemen Alan'ıma geri dönmek istiyorum." diyor. Bir parçanız da, "Aah, evet! Ben hem insan, hem de Üstat olabilirim diyor. Ben her şeyi bilebilirim. Ben istediğim her şeyi yaratabilirim. Ben belki biraz daha uzun bir süre kalıp bunun nasıl bir şey olduğunu görebilirim." diyor. Ama biz asıl konuya dönelim.

Sizin daha önce hiç kaderiniz olmadı ancak uyanıştan üstatlığa giderken söz konusu bir kader var. Bir alınyazısı var. Kader çeşitli şekillerde gelir ama o ilk olarak siz, “Benim için bitti. İnsan, duy beni! Üstat, Ben'im insanın bunlarla işi bitti." dediğinizde gelir. Bunu söylediğiniz anda siz gerçekleşirsiniz. Gerçekleşirsiniz demek - bütünleşme, aydınlanma, Farkındalık - her şey gerçekleşir demek. Gerçekleşme. Siz Gerçekleşirsiniz şu demek, siz bittiğini söylediğiniz anda, benim potansiyel olarak adlandırdığım şey ortaya çıkar - siz buna galiba gelecek diyorsunuz - ama o çoktan olup bitmiştir. Olmuştur. Yani sizin tüm yaşamlarla işiniz bitmiştir. Siz o noktada gerçekleşmişsinizdir. Siz gerçekte aydınlanmışsınızdır.

Tobias bunu daha önce sizin onunla yaptığınız ikinci ya da üçüncü dizide söyledi. O, "Siz zaten yükseldiniz. Şimdi bunu yapmak nasıl bir şey onu keşfediyorsunuz." dedi.Yükseliş birçokları için hala entellektüel bir kavram ama bu çok, çok gerçek. Siz zaten yükseldiniz.

Yani her şey oldu bitti. Sizin bir şey yapmanıza gerek yok. Komik olan, insanın hala yapılacak, öğrenilecek bir şeylerin, derslerin, bulması gereken gizli bir anahtarın olduğunu zannetmesidir. Böyle bir şey yok. Yok.

Yani o gerçekleşti ama siz onu henüz idrak etmediniz. Başka bir deyişle, siz hala insansınız, siz hala aydınlanmaya çalışıyorsunuz, siz hala onu planlamaya ve yaratmaya, yönlendirmeye ve yönetmeye çalışıyorsunuz. Siz bir gün kendinize güleceksin, ve “Eh! Benim sadece yoldan çekilip, izin vermem gerekiyordu.” diyeceksiniz. Ama insan kendine yardım edemediği için onun üzerinde çalışmaya devam eder. Ve siz bunu yapıyorsunuz - bu arada yeni bir olgu çıktı - buna, “izin verme mantrası" deniliyor. Ben Şambra'nın geceleri yatağında, “Ben izin veriyorum. Ben izin veriyorum. Ben izin veriyorum." dediğini görüyorum. (bazı kıkırdamalar) Ben onlara baktığımda izin vermediklerini, sadece kaslarını sıktıklarını görüyorum. (kahkahalar ve Linda" Ahh!" der) Siz yeniden dua etmeye başladınız. Siz böyle şeylere geri döndünüz. Sadece izin verin. İzin vermenin ne kadar kolay olduğunu biliyorsunuz değil mi? Sadece izin verin! Bu kadar. Tanrım!

Yine de meydana gelen bir kader var - ve ben şimdiye kadar bu konu hakkında gerçekten konuşmak istemedim çünkü siz bana kızacaktınız ya da beni yanlış anlayacaktınız - ama bu güzel kader siz, “Benim işim bitti, bu son yaşam” dediğinizde gerçekleşir ve siz uyanıştan üstatlığa geçersiniz. Üstadın içeri girmeye başlaması kaderdir, ben onu Üstat diye adlandırıyorum ama o gerçekte bilgeliktir. Hepsi bu kadar. Tüm yaşamların ve bu yaşamın bilgeliği. Üstat içeri girer ve o bir anlamda sizin hayatınızı yönlendirir. Üstat içeri girer ve insanın izin vereceği şeylere izin vermez. Görüyorsunuz işte, insanın hayatının temelini çoğunlukla ihtiyaçlar ve istekler oluşturuyor. İnsan hayatının temelinde ego ve kimlik var. İnsan hayatı, “Daha iyi ücretli bir işte çalışmalıyım. Daha genç görünmeliyim. İnsani şeyler yapmalıyım.” diyerek geçer ve Üstat bunun gibi şeyleri umursamaz. Üstat kördür. Bunlar Üstadın umurunda bile değildir.

Ama Üstat bir şekilde sizin kaderiniz olarak içeri gelir. Siz kendinizi açınca Farkındalık gerçekleşir. Siz, “İnsan yaşamları bitti.” dersiniz ve siz bir dereceye kadar Üstada izin verdiğiniz zaman, Üstat içeri girer.

Bu durum insana zaman zaman sinir bozucu gelir çünkü sizin planladığınız, olacağını düşündüğünüz şeyler vardır. İnsanın para, bir partner - pff! - daha fazla enerji gibi ihtiyacı olduğunu söylediği şeyler vardır. Hayır. Sizin daha fazla enerjiye ihtiyacınız yok. Ne olursa olsun yok. Sizin sahip olduklarınızı daha verimli kullanmanız gerekiyor.

Böylece insan şimdi bu yeni olanı planlamaya başlar ve hayatını ona göre düzenlemeye başlar ve Üstat buna- izin vermez demek istemiyorum ama - Üstat buna müdahale eder ve Üstat, üstatlığa geçiş sürecinde insanın dikkatini dağıtmasına engel olur. İşte bu yüzden bazen insanın istediği şeyler olmaz. İşte bu yüzden insan, “Neden olmuyor? Ben bir yaratıcı olduğumu sanıyordum.” diye çok kızar. Şu anda değil. Yani siz bir yaratıcısınız ama şimdi değil. Siz bunu şimdilik bir kenara koyun. Siz Farkındalığı seçtiniz ve ben sizin, tamamen insan olmanızı engelleyeceğine dair Üstatla, bilgeliğinizle aranızda bir anlaşma imzaladığınızı söyleyebilirim.

Bu çok hassas bir zaman, çok, çok hassas. Bu, makyonun, biraz makyonun sizi yoldan çıkarabileceği bir zaman. Bu, insanın çığlık atmaya başladığı bir zaman, “Buna ne dersin? Şuna ne dersin? Kendimi çok kötü hissediyorum. Ne yapacağımı bilmiyorum.” Üstat, şu anda kötü bir ilişki ya da kötü bir iş ya da buna benzer şeyler yüzünden sizin dikkatinizin dağılmasına izin vermeyecektir. Yani bir kader var.

Benim en çok merak ettiğim düzey bu düzey, ben bu düzeyin farkında olanlar var mı merak ediyorum. “Sanki beni çeken bir mıknatıs varmış gibi hissediyorum. Her şeyi kontrol eden, bunların olmasına neden olan başka bir şey varmış gibi hissediyorum. Ben bunun ne olduğunu ya da nereden geldiğini bilmiyorum ama bunu hissediyorum ve bu benim bir açıdan gerçekten hoşuma gidiyor ama lanet olsaı başka bir açıdan da benim özgürlüğüme karışıyor. O benim özgürlüğümü ihlal ediyor.” Bu kesinlikle siz izin verdiğiniz için böyle. Ve bu arada, bu, tek yönlü bir izindi. Siz o izni geri alamazsınız. (bazı kıkırdamalar). Hayır, bunu yapamazsınız. Siz bu izni bir gün vereceğinizi söyleyemezsiniz, bu sizin son yaşamınız, siz yaşamınızda size gerçekten rehberlik etmesi bu izni şimdi verin. Yani Üstat gelip size para ya da bunun gibi bir şey vermeyecek demek istiyorum ama Üstat yoldan sapmamanız için sizi güvenceye alacaktır. O, sizin dikkatinizin dağılmamasını sağlayacaktır. Aslında bunları düşündüğünüz zaman, bunları hissettiğiniz zaman bunlar gerçekten güzel şeylerdir.

Yani şu anda çok güzel bir şekilde meydana gelen bir kader var. Sizi çeken, sizi şeylerin içinden geçiren o manyetik var. Son zamanlarda bazılarınız her şeyi bir şekilde planlamaya çalıştığını deneyimledi ve her şey parçalanmaya devam etti ve hiçbir şey bu konuda işe yaramadı ve sonra siz basitçe kendinizi serbest bıraktığınızda bir ruhsal rehberin ya da UFO gibi bir şeyin sizi yönlendirdiğini gördünüz. (bazı kıkırdamalar) Bu gerçekten ruhun (soul) çizdiği kaderdir, Üstat size rehber olur, Üstat sizin dikkatinizin çok fazla dağılmasını ve sizin şu anda kendinizi öldürmenizi ve varlığa gelmekte olan o güzel yaşamı tehlikeye atacak kadar tehlikeli bir şey yapmanızı engeller.

Ben bu yüzden burada bir soru, birkaç soru sormak zorundayım. Sizin Dünya'da yaşadığınız tüm yaşamlarınız arasında sadece buraya ilk geldiğiniz zamanlarda böyle bir kaderiniz oldu. Sizin madde ile kaynaştığınız ilk birkaç yaşamınızda bir kaderiniz vardı. Böyle bir kader vardı çünkü siz bunu kabul etmiştiniz, o nedenle sizin insan seçimlerinizi geçersiz kılan bazı şeyler vardı. O ruh kaderinin mevcut olduğu tek zaman oydu. Ben bunları söylüyorum çünkü siz şu anda bir dereceye kadar bir hayal kırıklığı yaşıyorsunuz ve siz, “Bu neden farklı bir şekilde iş görmüyor? Neden bunu yapmaya çalıştığımda olmuyor?” diyorsunuz. Bir anlığına durun. Siz Üstatla, Ben'im ile ruhsal iletişim kurun. O zaten sizin gelecek dediğiniz şeyde gerçekleşmiş olan Farkındalık için, sizin Farkındalığınız için size rehberlik yaparak yardım ediyor.

Bu aslında bir açıdan güzel bir şey. Siz farkındasınızdır, siz, “Ben bunun üzerinde çalışmak zorunda değilim. Ben onu sadece deneyimleyeceğim. Ben onu bir sürü felsefeyle ve makyoyla doldurmak zorunda değilim ve benim yarın için endişelenmem gerekmiyor. Benim bundan sonra olacaklar konusunda kaygılanmam gerekmiyor. Benim zerre kadar endişelenmem gerekmiyor." dersiniz. Size rehberlik ediliyor.